بالاخره سي و سومين جشنواره بين المللي تئاتر فجر هم با همه حرف و حديث هايي که در پي داشت، آغاز به کار کرد و عملاً جشنواره هاي فجر بعد از تئاتر، يکي يکي در راهند.

از پوستر جنجالي تا حذف اجرا در شهرستان ها

سي و سومين جشنواره تئاتر فجر بدون افتتاحيه و فقط با به روي صحنه رفتن نمايش ها آغاز شد، جشنواره اي که بيشتر شبيه يکي از جشنواره هاي حاشيه اي سالانه است اگر چه مسئولان اين دوره، جشنواره را عالي ترين و متجلي ترين نماد تئاتر در کشور مي دانند و معتقدند که تئاتر يک خانواده جهاني است و تئاتر ايران هم بخشي از پيکره تئاتر جهان است.البته اين حرف ها درست و همه اين سخن ها هم قشنگ وزيباست اما بايد ديد در اين دوره از جشنواره، چه مي گذرد.

مشکلات جشنواره

جشنواره براي برگزاري ،با مشکلات فراواني روبه رو بود.اختلاف دبير جشنواره و رييس مرکز هنرهاي نمايشي در نهايت منجر به کناره گيري رييس مرکز از سمت خود شد و دبير جشنواره ، به عنوان سرپرست ،هر دو عنوان مسئوليتي را بر عهده گرفت.البته صالح پور مي گفت که به دليل مشکلاتي که در مرکز هنرهاي نمايشي وجود داشت ، نتوانسته به عنوان دبير کار خود را به خوبي انجام دهد و طي يک ماه اخير که به عنوان سرپرست انتخاب شده ، عملا توانسته کار کند وبه اين دليل کنار نرفته که خود را دلسوز تئاتر مي داند.اين اظهار نظر واکنش هاي بسياري را در پي داشت چرا که چندين بار براي اين که از کم و کيف جشنواره مطلع شويم، با دبير جشنواره تماس گرفتيم اما ايشان از پاسخگويي امتناع ورزيد .مشکلات مالي يکي ديگر از مواردي بود که اين جشنواره با آن مواجه شد. پيشنهاد مالي دبير جشنواره ،براي برگزاري جشنواره سي و سوم 3 ميليارد و 600 ميليون تومان بود،در حالي که در نهايت 1ميليارد و800ميليون تومان به اين جشنواره اختصاص داده شد يعني حتي از بودجه سال قبل هم کمتر.چون بودجه سال گذشته جشنواره ، 2ميليارد و500ميليون تومان بود با همه اين اوصاف دبير جشنواره اعلام کرده که دستمزد هيچ کدام از اهالي تئاتر کاهش نداشته و اين خود نقطه قوتي براي جشنواره ، محسوب مي شود.

اعتبار بخشي يا کسب اعتبار؟

امسال به دليل کمبود بودجه عوامل اجرايي جشنواره ؛مجبورشدند تا تعداد گروه ها را کاهش دهند، اما آثاري از لهستان، ارمنستان، گرجستان، آلمان، فرانسه، روسيه،کويت، عمان، اقليم کردستان عراق، يک اثر مشترک بين ايران و نروژ، اثري مشترک بين ايران و ايتاليا و يک اثر مشترک بين ايران و چند کشور اروپايي حضور دارند. آن چه مشخص است اين که برخي از کشور هايي که امسال در جشنواره حضور دارند ، بيشتر براي کسب اعتبار به فجر مي آيند ،نه براي اعتبار بخشي مضاعف به جشنواره .آيا واقعا تئاترکويت، عمان و کردستان در حدي است که بخواهد به جشنواره تئاتر فجر عنوان بين المللي بدهد؟

تئاتر شهرستان

سال گذشته نمايش هاي حاضر در جشنواره در برخي از شهرستان ها هم به روي صحنه رفتند و به تبع همين اتفاق بسياري به دنبال برگزاري مجدد اين جشنواره در شهرستان ها و تکرار اين اتفاق بودند اماامسال به دليل کاهش بودجه ؛ نمايش ها به شهرستان ها نرفتند و دبير جشنواره هم اعلام کرد که به همين دليل ، تعداد بيشتري از نمايش هاي شهرستان ها را امسال در بخش هاي مختلف جشنواره شاهد خواهيم بود.نمايش هايي از ميناب، مشهد، ملاير، کرج، آبادان، سنندج، ياسوج، کرمانشاه، خمين، بندرعباس، گچساران، رشت، قم، شيراز، تبريز، مهاباد، مريوان، اراک و خرم آباد در جشنواره حضور دارند.

پوستر جشنواره

امسال بيشترين حرف و حديث و جنجال هاي جشنواره براي طراحي پوستر بود.پوستري که ابتدا يارتا ياران، آن را طراحي کرد و مقبول جامعه تئاتر واقع نشد ودبير جشنواره در نشست مطبوعاتي هم مورد انتقاد جامعه رسانه اي واقع شد .اما او تمام قد از پوستر و طراح پوستر دفاع کرد و گفت که المان هاي استفاده شده در پوستر جشنواره تئاتر فجر، با اهداف جشنواره همخواني داشت.در پوستر جشنواره امسال به سمت و سوي هنر نگارگري ايراني رفتيم.ماسک هايي که روي صورت دو شخصيت پوستر قرار دارد، سيماچه هايي مربوط به دوره هاي ساساني است که روي آنها طرح هاي ترنج ايراني زده شد و ما سعي کرديم در پوستر، شکل هنر ايراني را رعايت کنيم .با اين حال وقتي از زبان اساتيد فن شنيدم که اين مفاهيم ايراني القا نشده است، فراخوان مجدد صادر کرديم و پوستري ديگر براي جشنواره با نظر اساتيد فن در نظر گرفته شد.البته اين پوستر سه روز قبل از برگزاري به جشنواره رسيد.اما همين مسئله سبب شد تا نمايشگاهي از پوسترهاي جشنواره را هم در کنار جشنواره امسال شاهد باشيم و البته دبير جشنواره فراخوان طراحي پوستر سال آينده را هم صادر کرد و از هنرمندان گرافيست خواست تا براي جشنواره سال آينده نيز پوستر طراحي کنند.

رسانه هاي بليتي

و حالا چند سالي است که خبرنگاران و نمايندگان رسانه ها، اگر چه کارت جشنواره را دريافت مي کنند اما براي ديدن هر نمايشي بايد بليت هم دريافت کنند و بدون بليت، ممکن است که جايي براي تماشاي نمايش نداشته باشند که البته با همه اين اوصاف، شايد هم مسئولان چندان تقصير نداشته باشند اما بهتر است براي اين مسئله هم بعد از اين همه سال، تدبيري انديشيده شود.

نظر

 

 بازسازی

 

  

ارسال